Minik kelebeğim Alara' m...

Benimmmm olan, benden olan, epeyce düşünüp - epeyce zaman karar veremediğim ama şimdi sen mi olacaktın nerden bilebilirdim yoksa hiç kuşku duyarmıydım, kendime hiç dert edermiydim dediğim harika bir pamuk şekerim var. Alara’ m minik kelebeğim. 03 Ekim 2010 Pazar sabahı aman tanrım işte geliyor bebeğim dediğim anı hafızam silemez sanırım.

Harika bir hamilelik dönemi geçirdim bulantısıyla, kusmasıyla, uyuklamasıyla, extra duygusallığıyla, extra alınganlığıyla geçirdiğim muhteşem 37 koca hafta. 37 diyorum çünkü elma şekerim babasının “hadi doğ artık kızım, hadi gel artık kızım” sözlerine daha fazla dayanamayıp “ben babamın sözünü dinlerim” dedi ve normal tarihinden 3 hafta önce 3.260 gr - 50 cm pamuk beyazı kızım dünyamıza geldi J

Şimdi geriye dönük bu anıları yazmak bile yüzümü tebessüme buladı. Yine yaşamak istiyorum yine yine yine J

Çocuk konusu eşiminde benimde pek ilgi alanımızda olamayan bir konu olduğundan hamileliğime bile inanamayan arkadaşlarım olduğunu yazmadan geçemeyeceğim. Hoş ben bile kendimin bu kadar istekli, bu kadar meraklı nasıl olduğum konusunda şaşıyordum. Düşüncelerim hep aman nasıl büyüyecek, yok çevre şartları, yok olanaklar, aman ikimizde çalışıyoruz bebeğe kim bakacak, bana bişi olsa bebeğim ortada kalacak, eşime bişi olsa biz yalnız kalacağızlardan ibaretti. 7 yıllık evliliğimizde bu korkulardan dolayı bebek olayını hep geri planda bıraktık.

Amaaaaa taki evde bıcır bıcır bişi olsun, koridorda ellerini iki yana açmış koşarak bana gelip boynuma sarılan bi cimcime olsun, bacaklarıma sarılsın, beni öpsün, yatağıma gelip beni uyandırsın, en önemlisi Annecim diyen bi eksiklik farkedene kadar.

Nedense hep 10.10.2010 doğum tarihli bi bebeğim olsun istedim. İlginç demi sanki ayarlama yapılabilecek bişi, hesabı kitabı, formülü var demi J

İlk hamilelik müjdesini aldığımda ne doğum tarihi, ne cinsiyeti, ne o korkular... sadece sağlıklı, eli ayağı düzgün olsun, hayırlı evlat olsun dediğim bebeğimi bekledim. Dr. Kız müjdesini verdiğinde bile kendime şaştım çünkü ne kız, ne erkek istemişim ben meğer. Sadece sağlığını düşünmüşüm. Babamız ve dedelerimiz kız istemişti çok mutlu oldular J Tabiki bende.

Zaman çabuk geçiyor, gerçekten inanılmaz hızlı şimdi kızım tam 14 aylık ve doğumu dün gibi, sağ olan büyürmüş gerçekten. İsteklerim yavaş yavaş gerçekleşiyor. 11 aylıkken tam olarak yürüme zorluğunu aşmış olan kızım şuanda evimizin koridorunda kucak kucak yaptığımda elleri iki yana açılmış koşarak bana gelip sarılıyor. Ben az yüzümü buruştursam bi baş ağrısında filan hemen ağlıyor. Beni öpüyor. Anniii diyor. Babasından koşarak kaçarken gelip benim bacaklarıma yapışıyor. Haftasonu sabahları yatak keyfimiz oluyor.

Başından sonuna kadar mucize olan bu güzelliği dileyen herkesin yaşaması dileğimle...

Allah isteyen herkese nasip etsin.